12 Kasım 2010 Cuma

Bir Paranoyağın Seyir Defteri.

-02.21
Herkes uyuyor, evde sadece klavyemin sesleri duyuluyor.. Dısarıya da derin bir sessizlik hakim sürüyor.
Herkes su anda yarı ölü evet evet aynen öyle. Uyku yarı ölüm demek.


-02.23
Gidisat ta bir değisim yok hala ortalık sessiz ama fazla sessiz ve karanlık.. Garip.
Sokağın siyahiliğine kırmızı tonlarında bir sokak lambası eslik ediyor.. Ne bir araba ne de herhangi bir canlı sesi var.


-02.25
Bu gece gelmiyorlar. Garip bir sey olsun diye bekliyorum ama yoklar..
Hayır duydum!
Geldiler. Hissediyorum burda, odamdalar.


-02.27
Onlar da beni dinliyorlar klavyeden cıkan sesleri belki de ayırt edebiliyorlar..
Belki de ne yazdığımı biliyorlar.


-02.29
Hafiften bir üsüme aldı beni, ani bir serinlik oldu..
Bakıyorum hersey normal, Perdelerim hareket etmiyor, henüz.


-02.31
Sustular. Tek bir ses yok yine..
Ya beni dinliyorlar, yahut gittiler
Hayır gitmediler, Omuzlarıma dokunuyor, hissediyorum.. Titriyorum.


-02.33
Kalabalık insan sesi uğultuları..
Aslında o sesler yok, sadece onlar öyle duymamı istiyorlar.


-02.34
Köpekler havlıyor dısarda ve gittiler evet..
Sokaktalar baska evlere misafir olmaya gidiyorlar Ama onlar hep buralardalar, yine uğrayacaklar.. 
Köpekler havlıyorlar, onları görüyorlar, acaba korkunclar mı? Yoksa insan gibiler mi?
Köpek sesleri bizim binaya doğru yaklasıyor.. Kosuyorlar.
Sus köpek sus!
Korkmaya basladım kalabalık olmalılar..
Etrafıma bakınıyorum, köpeklerden kacıp evlere sığınacaklar.
Peki, peki, peki ya O'nlar kim??


-02.39
Ve Sessizlik.




Duyulanlar gercek, düsünce hayal ürünüdür.
Not: Yazdıklarımdan gercekten korkmus bulunmaktayım. :)) 
xoxo

1 yorum: