"Elbet bir gün insan korkuyla tanısıyor derlerdi, inanmazdım.
Belli baslı korkularım vardı zaten benim..
Ciddi anlamda onlar bir hicmis.
Simdi gercekten korkuyorum, cok korkuyorum..
Korku neymis yasıyorum..
Ruhumun en derinliklerinde o soğuk hissi hissedebiliyorum..
Korkuyorum.
O'nsuzluktan cok korkuyorum.
Tanrım!
Sana yalvarıyorum.. O'nu benden alma, yalvarırım.."

Dedi sonra kücük cocuk ağlayarak..

Yatağın icinde bir cenin gibi kıvrılmıs kendi kendine sayıklarken..

Cocuk cok seviyordu.

Cocuk cok korkuyordu.

Hic bir sey, hic kimse umrunda değildi..

Bunun adı ask dedi beyaz bir melek.

Ve insanoğlu gelmis gecmis en büyük aska tanık olacağından habersizdi.