tam sensizliğin 7. günü derken
ses verdin kuyunun en dibinden yardım beklemekte olan bana
huzur!
bunu hissettim icimde
tüm saf ve iyi niyetimle ne dediysen kabullendim
belki yalandı?
belki inandırmak istedin sadece..
ve basardın hayatım, sana inandım
güveniyorum sana
sonunda güvenimi bosa cıkarcak bir alternatif olsa bile umrumda değil
gecen hafta su saatlerde beraberdik "aptal kutusu" denen ekrana bakıyoduk
biralarımız elimizde
yüzünün detaylarını izliyodum
o kadar güzeldin ki
her detayını hala hatırlıyodum saniyeler öncesi bakmısım gibi
sesini hala duyabiliyorum kulağıma fısıldadıklarını
cok özledim!
cikolatam ağzıma yüzüme bulasıyo suanda
yanımda olsan sana da yedirirdim ellerimle :)
suratına bulastırırdım gülerdik
nedensiz bi sekilde sana ihtiyac duyuyorum
ben sana asığım ama senin bana asık olmanı istemiyorum
yanımda ol yeter sevgilim..
her gün senin o geceki muhabbet sırasında biniyoruz dediğin otobüse biniyorum
icinden sen cıkarsın umuduyla..
cıkmıyosun tabi ama olsun yine de bincem her gün
eğer bi gün rastlarsam sana 110'da
herkesi silip, herseyi silip
sana sarılıp ağlarım dudaklarında
bana huzuru geri verdin, ne olur gitme
diyemediğim tüm bunları okuyacaksın ilerde..
seni seviyorum..
xoxo
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder